Volwassen
-
De wanhoop nabij…
De titel is eigenlijk alleszeggend. Het omschrijft precies hoe het de afgelopen 1.5 jaar voelt voor mij. Zoals iedereen wel weet doe ik al jarenlang pogingen om te stoppen met roken. In het begin gewoon omdat mijn conditie wat achteruit ging, maar later toen er COPD fase 1 werd geconstateerd, was er des te meer motivatie om te stoppen. Inmiddels ben ik al 15 jaar bezig om het roken te tackelen, maar het lukt me maar niet. Zelfs toen er 3 jaar geleden COPD fase 4 (De laatste fase) werd vastgesteld, lukte het me nog steeds niet. Al jaren nemen de klachten hand over hand toe en leef ik in…
-
Nog lang niet klaar met mezelf. (Blijkbaar)
Voordat ik begin met het schrijven van dit blog wil ik mezelf alvast verontschuldigen voor de ‘onduidelijkheid’ hiervan. Ik wil niet zo zeer een ‘bommetje droppen’ of zo, maar dat is wel wat hier eigenlijk gebeurt. Veel van wat ik hier ga schrijven is voor iedereen nogal vaag en onduidelijk omdat ik niet in kan en wil gaan op details. Hierdoor ontgaat jullie waarschijnlijk de kern van waar ik het hier over heb, maar ik wil het toch van me afschrijven dus neem me alsjeblieft niet kwalijk. In december 2021 ben ik gestopt met alle vormen van behandeling en therapie bij het FACT Harderwijk. Dit had meerdere redenen. Degene met…
-
Bij Saskia geweest
Nou, het heeft me dus 19 jaar gekost om mezelf zo ver te krijgen naar het graf van Saskia te gaan. Nu, achteraf snap ik niet waarom ik dit niet eerder gedaan heb want het heeft veel voor me gedaan. Ik weet alleen nog niet precies wat.
-
Cherry on the pie!
Ja ja, het is weer zo ver. Het is weer december! De maand van vreugde, saamhorigheid, wapenstilstanden, wenskaarten, overmatig eten en drinken, vrolijke muziek, cadeautjes en al wat meer. Je word dood gegooid met programma’s, reclames, muziek over de oh zo vreugdevolle feestmaand.
-
Mijn ontmoeting met God
Mijn wereld stortte in als een kaartenhuis. Het was ergens in 1995. Ik woonde in Harderwijk met mijn toenmalige vrouw en mijn dochtertje van ongeveer 6 maanden. Op een dag kwam ik thuis van mijn werk. Moe van het werken plof ik neer op de bank.
-
Verwachtingen… realistisch of niet?
Soms heb ik van die dagen dat ik enorm aan mezelf twijfel. Zo ook nu! Ik sta op het punt wat te gaan schrijven, maar zit enorm in tweestrijd met mezelf. Ik voel me teleurgesteld, verdrietig en een beetje in de steek gelaten en voor mijn gevoel moet ik er wat mee.
-
18e Eerste Kerstdag zonder Saskia
Zeven uur. Een half uur eerder dan ik had gepland, sta ik op. Ik had de wekker op half acht gezet omdat ik had beloofd om de hond van de buren uit te laten. Mijn buurtjes zijn al een aantal dagen ziek en omdat ze op leeftijd zijn wil ik niet dat ze elke keer door weer en wind naar buiten moeten om boodschappen te doen of de hond uit te laten.
-
Angsten en eenzaamheid
Dit blog is misschien een beetje vaag. Ik zal wel weer van de hak op de tak springen maar dat is dan maar zo. Waarom? Omdat ik zelf nog niet weet wat de conclusie van dit blog gaat worden. Ik hoop al schrijvende duidelijkheid voor mezelf te krijgen.
-
Onzichtbaar verminkt en emotioneel gehandicapt.
Vrolijk, groot, vriendelijk, belangstellend en misschien een beetje stoer. Dat zijn zo maar een paar kenmerken die je aan mij af kunt lezen als ik tegenover je sta.