Had ik het maar nooit gezien (Deel 2)

Op een gegeven moment werd in overleg met het internaat en de school besloten dat een hele dag in de klas zitten voor mij gewoon niet haalbaar was. Na wat overleg tussen de directie van de school en het internaat werd dan ook besloten dat ik per dag twee uurtjes bij de conciërge mocht helpen.

Niet voor straf maar juist omdat ik dat zo leuk vond en het daardoor zichtbaar beter met mij ging. Ik helemaal blij natuurlijk want ik vond het altijd heel leuk om te helpen.

In de eerste week kwam ik er al snel achter dat er nog twee jongetjes waren die ook voor deze regeling in aanmerking kwamen. Het waren Stefan en Antoine. Ook zij waren van die ‘lastpakjes’ net als ik. In de eerste week leerden wij elkaar als maar beter kennen en raakte bevriend. We liepen samen naar school, speelden heel veel met elkaar en zochten elkaar op het internaat op zodra we ook maar een minuutje vrije tijd hadden. Al snel vormden wij een hecht clubje. Ook ergens in die tijd kwam daar nog een meisje, Linda genaamd, bij maar zij komt niet voor tijdens de gebeurtenissen die hier beschreven staan.

Maar goed, elke dag dus twee uurtje helpen. Ik meldde me bij de conciërge zijn kantoortje en hij liep dan met me mee naar de kast of schuurtje buiten waar allerlei spullen in stonden die ik nodig had om wat te doen. Ik ging lekker aan het werk en voelde me heerlijk. Ook in de klas ging het nu beter. Ik kon er beter bij blijven en ik stak ook echt wat op. Nu voelde ik me niet meer zo dom en had soms zelfs wat antwoorden goed. Dit ging zo een tijdje door. Het leuke aan de klusjes was, dat als we klaar waren, we uit een hele grote pot op het bureau van de conciërge een snoepje mochten pakken. Eerst moesten we dan wel alle spullen weer netjes opgeborgen hebben. De conciërge die overal en nergens rond liep zei dan altijd dat we maar een snoepje uit de pot moesten halen en dan vlug naar de volgende les gaan. Stiekem nam ik er altijd eentje extra mee voor in de klas.

Op een dag had ik weer wat klusjes gedaan en had zoals gewoonlijk netjes mijn spullen opgeborgen. Ik zocht de conciërge, maar kon hem nergens vinden dus ik liep maar naar zijn kantoortje toe om een snoepje te halen. Ik was daar inmiddels ‘kind aan huis’ en liep zonder te kloppen naar binnen. Iets wat ik altijd deed. Als je dan de deur open deed dan had je eerst het kantoor en links achterin was een klein keukentje. Ik liep naar het bureau van de conciërge toe om een snoepje te pakken en keek toen ineens recht het keukentje in. Daar zag ik de conciërge staan met zijn geslachtsdeel uit zijn broek en Stefan zat op zijn knieën voor hem, hem oraal te bevredigen. De conciërge keek ineens heel raar op, stopte zijn geslachtsdeel snel in zijn broek en kwam snel op me aflopen. Hij pakte me met beide handen beet aan beide schouders en vroeg me wat ik had gezien. Ik wist eigenlijk niet goed wat ik gezien had want dat wat ik had gezien, zag ik voor de eerste keer en wist dus eigenlijk niet wat het was. Ik zei iets in de trend van: “Ik zag Stefan iets bij u doen.” Hij vroeg me of ik wist wat het was en ik moest daarop “nee” antwoorden. “Ok, dan is het goed maar je mag er met niemand anders over praten. Dit is een geheimpje tussen jou, mij, Antoine en Stefan! Kun je een geheimpje bewaren? Je mag er namelijk echt met niemand over praten!”

Ik beloofde plechtig dat ik er met niemand over zou praten. Stefan was er inmiddels ook bij komen staan en hij gedroeg zich eigenlijk ook heel normaal. Opeens liep de conciërge op een la af en deed deze open. Stefan liep er op af en haalde er een blikje drinken en een Snicker uit. Ik keek met grote ogen naar al dat lekkers want dat lustte ik natuurlijk ook wel. Ik vroeg toen gelijk of ik er ook wat drinken en een Snicker uit mocht, maar de conciërge zei dat dat alleen voor kinderen was die ‘hele speciale klusjes’ voor hem deden. “Wil jij dat ook verdienen?” vroeg hij aan mij. Natuurlijk wilde ik dat. “Dan moet je eerst mij even een plezier doen! Dan krijg jij ook een blikje en iets lekkers!” Hij deed de deur deze keer wél achter zich op slot en nam Stefan en mij mee de keuken in.

We moesten beiden op onze knieën op de grond gaan zitten. “Stefan doet het wel eerst even voor. Daarna mag jij het doen”. Hij ging voor Stefan staan en deed zijn broek open. Hij haalde zijn geslachtsdeel tevoorschijn en Stefan begon hem oraal te bevredigen. Ik vond het er maar raar uitzien want ik had niet eerder gezien dat iemand de plasser van iemand anders in zijn mond nam. Maar ja, ik zag niet aan Stefan dat hij het ook raar of eng vond. Ik dacht dus dat het wel leuk was. Stefan had dit heel even voor gedaan en stopte. “Wil jij het nu eens proberen?” vroeg hij vriendelijk aan mij. Ik deed dat maar wat graag want ik wilde natuurlijk ook een blikje drinken en een Snicker verdienen. Hij kwam voor me staan en toch wel onwennig begon ik na te doen wat Stefan eerder had gedaan.

~Hier laat ik even wat details weg~

Waar het op neer kwam was dat ik hem oraal moest bevredigen ofwel ‘een plezier moest doen’ zoals hij het noemde. Terwijl ik dat deed zei hij dingen als: “Wat ben je lief zeg. En wat doe je dat goed!“. Geloof het of niet, maar door zijn complimentjes voelde ik me trots en zag ik dat blikje drinken en die Snicker al voor me. Verder vond ik het niet echt lekker en ook een beetje raar.

~Hier laat ik even wat details weg~

Toen hij klaar was en ik alles gedaan had wat hij me vroeg, deed hij zijn broek weer dicht en liep met me naar de la. Ik keek er in en zag een schat aan blikjes en snoepgoed liggen. “Zoek maar een blikje en een reep uit. Je hebt zo goed je best gedaan!” zei hij. Hij trok nog een heel register aan andere complimentjes open. Zowel over wat ik bij hem had gedaan als over mijn uiterlijk. Inmiddels lopen de rillingen mij hier van over mijn lijf, maar toen voelde ik me er heel “speciaal” door. Ik wist niet beter als dat wij toen gewoon een ‘geheimpje’ hadden en dat me dat elke keer een blikje drinken en een Snicker of wat dan ook opleverde. Ik voelde me de koning te rijk.

Verder was de conciërge echt heel aardig. Hij deed me in tegenstelling tot Juffrouw Kersten van mijn vorige school nooit pijn, hij zette me niet voor schut, was zeker niet hardhandig, gaf me lekkere dingen en gaf me het gevoel dat ik bijzonder en speciaal was. Dat is iets wat ik eigenlijk niet eerder had meegemaakt en dat voelde goed. Als ik daarvoor hem ‘een plezier’ moest doen dan deed ik dat maar wat graag.

Voordat ik de deur uitliep zei hij me nog dat ik het echt geheim moest houden. Ook voor de juffen en de meesters. Zo niet dan zou ik nooit meer wat lekkers krijgen. Hij zou dan wel een ander jongetje opzoeken die ook wel wat lekkers wilde verdienen en dan zou hij mijn blikje en Snicker aan hem geven.

Als ik er zo op terug kijk, zie ik mezelf nog met dat blikje drinken en die Snicker samen met Stefan het kantoortje uit gaan. Ik was trots op mezelf want ik had dit echt helemaal zelf ‘verdient’. Stefan was blij voor mij en we liepen samen naar het schoolplein. We aten en dronken alles op en gingen beiden naar onze eigen klas.

Naar mate de tijd verstreek kwam dit eigenlijk bijna elke dag wel voor met een enkele uitzondering daargelaten. Ook moesten we soms met ons tweeën of drieën tegelijk hem bevredigen. Naar mate dit langer voortduurde werden ook onze ‘beloningen’ anders. Soms kregen we iets van speelgoed zoals een klein waterpistooltje, een Playmobil poppetje of een klein knuffeldiertje. Wij vonden dit alle drie heel erg leuk en we voelden ons ‘beter’ dan de andere kinderen want wij kregen van alles en zij niet. Ook was het inmiddels zo dat als we een keer voor straf klusjes moesten doen, dat we dan helemaal geen rot klusjes hoefde te doen. We hoefden hem dan ‘alleen maar een plezier te doen’ en dan kregen we weer iets lekkers of iets leuks.

Niet alleen de ‘beloningen’ veranderde, maar ook de ‘speciale klusjes’ veranderde met de tijd. Voorheen was het ‘alleen’ een beetje hem ‘een plezier doen’ met de hand of mond maar op een gegeven moment moesten we ons ook uitkleden als we bij hem kwamen. Hij begon ons dan over ons hele lichaam te strelen, te kussen en te likken. In het begin voelde dat wel raar en onwennig allemaal, maar niet vervelend. Hij was niet hardhandig en hetgeen hij deed kietelde eigenlijk alleen maar. Als snel begon hij ons ook tussen onze benen te strelen, kussen, likken en zuigen. Ik weet niet hoe lang dit altijd duurde, maar het hield op een gegeven moment gewoon op en kleedde ons weer aan, zochten wat lekkers of leuks uit en we gingen weer weg.

Ik kan er nu met mijn hoofd nog steeds niet bij dat wij dat toen niet als ‘fout’ ervoeren.